Thursday, 29 September 2016

माझ्या अपरोक्ष मी

# # #

ते म्हणतात
तू असा तू तसा 

कुणी म्हणतं 
तू असा तू तसा

या माझ्याबद्दलच्या वाटण्याबद्दलची
दखलपात्रता माझ्या लेखी शून्य आहे
सध्या

आधी मीही भांडायचो स्वतःशी
आपण चांगले तर जग चांगले 
या भामक समजुतीमुळे
पण शेवटी स्वतःला दाखवलेल्या स्वप्नांचे रंग
सत्यात रंगवायला जायची वाट 
माणसांमधून जाते
हे कळायला थोडासा उशीरच झाला

माणसं म्हटली की
माणूसपण आलंच की अर्थात
हजारो हेवे दावे
हजारो ईर्ष्या
हजारो आकस
हजारो न्यूनगंड 
सगळ्यांनाच थोडी हाताळता येतात?

पण शेवटी माणसांना माफ केलं 
माणसंच ती 
परिस्थितीनुरूप वागायचीच 

पण आज 
माझी हजारो प्रतिबिंब 
हजारो आरशात 
जसं एकाच चंद्राचं बिंब
नदीत, तळ्यात, विहिरीत, डबक्यात, गटारीत 
कितीक संदर्भ समष्टी समवेत
माझ्या एका असण्याचे

काही जितके चांगले असायचे
काही तितकेच वाईट
थोडाफार इकडचा तिकडचा फरक
शेवटी काय चालायचंच


म्हणूनच माझ्याबद्दलच्या वाटण्याबद्दलची
दखलपात्रता माझ्या लेखी शून्य आहे
सध्या

(पुष्कर कांबळे)

# # #


No comments:

Post a Comment

संध्याकाळ

 # # # # # सं ध्याकाळ डोळ्यांवाटे मनात उतरत जाते तसतसं  हळूहळू काहीतरी हातातून निसटत जाण्याचं भान येऊ लागतं. वारा पडतो. उजेड हळूहळू क्षीण हो...